Osman 27 Ocak 1958’de doğdu. Anneannem ve büyükbabam bu müjdeli olayın hemen ardından şu mektubu yazmışlar.
İzmir, 31.1.1958
Canım Türkanım;
Oğlum Oktayım;
Çok şükür işte siz de anne ve baba oldunuz, insanlık alemine bu suretle de hizmet ederek vazifenizi yaptınız. Bu insanlar için bir mahzariyettir. İnşallah mürüvetini görür daha çok mes’ut ve bahtiyar olurusunuz. Bizler de altıncı torunumuzu idrak etmekle seviniyoruz. Bu yavruyu hepsinden daha fazla seveceğiz gibi.
Ne yazık ki doğumunda bulunamadık. Sağlık olsun da o aslanı da kucağıma alır, öper, okşar, sever; ve elinden tutar gezmelere götürürüm.
Cumartesi için bilet bulamadık. Salı günü buradan kalkan iki vapur varmış. Onlardan birine bilet alarak annen Seniha hareket edecekler. O zamana kadar da eve gelmiş olursunuz. Annen ile torunuma benim namıma bir hediye almak için 300 lira göndereceğim. İsterseniz O’nun adına bankada bir hesap açtırırsınız. O büyüdükçe hesabı da büyür. İmkanım olsa idi de daha fazla olmasını ne kadar isterdim. Bilirsiniz ki ben sizlerden canımı bile esirgemem. Allah sizlere de sıhhat, afiyet ve saadetle torunlarınızı görmek nasip etsin. O da ayrıca bir mahzariyettir ki sizler gibi asil, hayırlı evlatlar yetiştirmekle olur. Ben sizlerle iftihar ediyor ve gurur duyuyorum.
Memduha hanim efendiyi de ayrıca tebrik ederim. Mini mini torunumun, her ikinizin gözlerinizden, yanaklarınızdan okşar, tekrar öper, hepinize sağlık ve saadetler dilerim.
anneniz, babanız
Reblogged this on Japonya Bülteni-日本掲示板.
Kisacik bir mektup o kadar cok sey anlatiyor ki Erolcugum. Kullanilan dil. Ifadelerdeki celebilik. Insan sevgisi. Zamanin sartlari…
57 sene onceki Turkiye’den Ataturk’un birinci nesil gencliginin kucuk bir resmi. Hepsi nur icinde yatsin o guzel insanlar. Ne kadar sansli oldugunun farkindasin degil mi?